گنگ نوشت

بعضى شب ها

خاطره هاى 20 ساله ات یکى یکى سراغت مى آیند

هرجا که باشى فرصت بلند شدن هم نمى دهند، خفه ات می کنند از بغض،

نه ازین بغض هایى که در خیلى از پست ها و نوشته ها شنیدى و خواندى، یه بغض واقعیِ واقعی

یه بغضى که مادرت میفهمد و میپرسد "چیزى شده؟"

بغضى که میان خنده ات پنهانش میکنى و جواب میدهى "نه روز سختى بود خستم"

جورى که دوست دارى زمان را برگردانى و طور دیگرى رقم بخورد گذشته ات

جورى که امروز حسرت حماقت هاى گذشته ات را نخورى

اصلا ...

همه ى متن بالا را بریزید دور

این جور حال، نوشتن نمى خواهد گریه مى خواهد

نه اصلا گریه هم نمی خواهد

بیخیالى مى خواهد

چیزى که براى چند روز هم که شده فراموش کند همه ى اتفاقاى بیست ساله به علاوه چن روز بعدى را

+شاید اگر باورهایى نبود چیزهایى دیگر مینوشتم

+ نه منت میگذارم نه ناشکرى میکنم، فقط ...

خودت میدونى...

رابطه

به گمانم

عجیب بود 

رابطه ی عباس ع 

با نازدانه س

هرچی نباشد عمویش بود

همه آرامشش

+ میخواهم به جای ده شب بنویسم 

شب عاشورا

اول زیارت ناحیه به پیامبران با لطف هایی که خدا به آنها کرد سلام میدهی

 و بعد به حسین ع و ...

و باز هم تمام نشد و تمام نشدم !

شب دهم

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

شب دوم

آقا جان

 مقتل خوان تان زیاد ولی 

روضه خوان تان کم است ...

 

خسته م

یه وقتایى از این همه درس خوندن تو سطح خوب زده میشم و ترجیح میدم یه ادم ساده اى بودم که فقط سواد خوندن و نوشتن داره تا قران و حدیث و حافظ و سعدى بخونه ة تو 100-200 سال پیش داره سر زمینش کار میکنه، تو ى خونه چوبى که نگران جک و جونوراى دور و برش هم نیست با خانمش دارن به خوبى و خوشى زندگى میکنن و نگرانیشون گرسنه موندن همسایه هاشونه یا حتى اگه علمى ترش کنم ترجیح میدادم شاگرد یکى از بزرگاى فلسفى مث ملاصدرا و سهروردى بودم که لا اقل چیزى که میخوندم میدونستم دارم ازش لذت میبرم و استفاده میکنم و زندگیش هم با کار کردن روى زمین کوچیک کشاورزى میگذره و ازدواجشم نهایتا به اتفاقى دیدن دختر همسایه تو بازار ختم میشه... خستم... نباید باشم ولى هستم.